Telegraaf gaat weer helemaal los op Poetin: Propaganda bijna oorverdovend

Is het  niet Moammar Gadaffi, President Assad, dan is het wel de Russische president Vladimir Poetin die de volle laag krijgt van de Telegraaf. In een stuk dat verscheen op de voorpagina van de uitgave van maandag 28 april, bleek weer eens hoe ontzettend pro-Amerikaans deze krant is. Het lijkt overigens net als de meeste media in Nederland een rechtstreeks verlengstuk van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken, alleen dan misschien nog extremer.

Na Afghanistan, Irak, Libië en Syrië zou je toch verwachten dat mensen niet meer trappen in de opeenstapeling van manipulatieve taal om de massa's bepaalde dingen te laten geloven, en dan vooral die dingen die gewenst worden door de Verenigde Staten.

Maar de machines lopen gewoon weer op dezelfde manier alsof we al die jaren niets geleerd hebben, en weer worden gekneed om de zoveelste leugens van de Amerikanen te geloven, om dan na enkele jaren te ontdekken dat het eigenlijk vooral de Verenigde Staten zijn geweest die de oorzaak zijn geweest van de vernietiging van menig land.

In Syrië loopt het voor de VS en de E.U. niet zo naar wens, zoals we bijvoorbeeld in een recent overzichtsartikel van Willy van Damme kunnen lezen (1). Het Syrische leger slaagt er immers steeds meer in om de gewapende bendes te verdrijven, danwel te vernietigen.

Dan maar alle aandacht op Rusland gericht, die er mede oorzaak voor is dat Syrië nog altijd niet een tweede Libië is geworden. Zoals al eerder op deze site gezegd is Vladimir Poetin een man die werkelijk roet in het eten kan gooien van de voormalige machthebbers, die zich na de val van Sovjet-Unie heer en meester waanden over de wereld.

Ik heb het dan over de E.U. en Noord-Amerika, want dat zijn zo'n beetje de enige gebieden in de wereld die echt moeite lijken te hebben met Rusland. Landen als China, India en zo'n beetje het hele Zuid-Amerikaanse en Afrikaanse continent staan er heel anders in dan Europa en de VS.

Omdat wij in Europa wonen krijgen we de boodschap te horen vanuit het Europese perspectief en dat impliceert dat Rusland, en nu vooral President Poetin kan rekenen op maximale demonisering, simpelweg omdat hij een bedreiging vormt voor de hegemonie van de oude machten.

Je kunt dan ook verwachten dat alles uit de kast gehaald wordt om de burgers in Europa informatie aan te bieden die er toe leidt dat veel mensen ook echt gaan denken dat Poetin een bedreiging is voor de wereldvrede, en dat hij plannen zou koesteren om Europa te gaan veroveren, en meer van dat soort onzin.

In de uitzending van Nieuwsuur op dinsdag 29 april kwam een Amerikaanse vrouw aan het woord, ene Anne Applebaum, die werd aangekondigd als een Koude Oorlog-expert. Zij durfde gewoon glashard te beweren dat Poetin zou azen op de Baltische staten!

Dan is daar ook nog die rare Frans van een John Kerry die met een hele serieuze blik zegt in een toespraak dat hij ervoor zal zorgen dat het NAVO-grondgebied beschermd zal worden tegen eventuele Russische agressie. Alsof Poetin ook maar zou overwegen om de NAVO te gaan aanvallen.

Door dit soort mensen vooral aan het woord te laten, wordt er een klimaat gecreëerd waarin iedere keer maar weer Rusland wordt neergezet als de agressor, terwijl het toch vooral de Europeanen en de Amerikanen zijn geweest die met koekjes, geld en mediasteun de coup tegen een democratisch gekozen regering hebben gestimuleerd, in een land dat grenst aan Rusland.

Ze hadden toch kunnen verwachten dat zij met vuur aan het spelen waren?

In het artikeltje van de Telegraaf kunnen we op een prachtige manier zien hoe de werkwijze is. Er wordt in dit artikel gesproken over de miljoenen (later: zo niet miljarden) van Poetin, waarbij de suggestie wordt gewekt alsof hij een soort dictator is die op allerlei buitenlandse rekeningen heel veel gemeenschapsgeld heeft verduisterd en verstopt.

Dan wordt er gesproken over Russische uitbreidingsdrift in Oekraïne. Alsof Rusland het verlangen zou hebben meer van Oekraïne in te gaan nemen. De Krim is van oudsher een onderdeel geweest van Rusland totdat het in 1954 door Chroetsjov werd toegewezen aan Oekraïne. In die zin werd toen de Krim door Oekraïne 'geannexeerd', en is de Krim nu weer teruggekeerd naar waar ze oorspronkelijk thuishoort, namelijk bij Rusland.

Dan wordt de president eventjes beschreven als voormalige KGB-agent, wat natuurlijk ook weer uiterst negatieve connotaties heeft, alsof hij eigenlijk nog altijd een duister mannetje is die ondergronds werkt. Hij wordt verder ook nog beschreven als een ijzervreter die weer terug in zijn hok moet worden gedrongen. Alsof het een soort wilde hond is die weer aan de ketting moet worden gezet: een hond die buiten zijn terrein aan het blaffen zou zijn. Meesterlijk geschreven, dat moet je ze nageven.

NOTEN
(1) Van Overwinning naar Overwinning